De Kosmos volgens Danny Danker: het ABC van Anton

Onlangs bezocht ik Anton, die ik voor het gemak Anton noem en voor hetzelfde gemak het kappersvak toebedeel.

Ik was wat vroeg voor mijn afspraak, maar dat was voor Anton geen reden om mij toch plaats te laten nemen - op voorwaarde dat niet alleen ik, maar ook hij koffie kon drinken.

Ik op de kappersstoel en Anton op de praatstoel.

Hij keek me even onderzoekend aan, keek dwars door het haar in mijn schedelkap en stak van wal. Over hoe je als single vrouw de datingwereld beter kon begrijpen.

‘Weet je… Het is heel simpel. Je moet relaties rationeel benaderen. Kijk, het zit zo: Vrouwen zijn wat emotioneler en denken overal alles bij en raken verward. Maar je moet het zo zien. Een man ontmoet een vrouw en dat kan een A’tje, een B’tje of een C’tje zijn.’

Ondanks de ietwat irritatie om het verkleinwoord besloot ik toch te luisteren. Hij vervolgde: ‘Een A’tje is gewoon de max, dat is wat hij wil en dan is het goed, daar gaat ie voor. Maar… je hebt ook B’tjes.

Die hebben bijna alles, zijn ook leuk en misschien ook passioneel, dus kun je er een tijd mee aanrommelen maar daarvan weet je als man - die gaat nooit een A’tje worden. En C’tjes zijn een/of tweemalig maar komen daarna niet verder dan af en toe een appje.

Nu, stel jij bent een B’tje. Die man geeft je aandacht en zie je vaker en die wil ook best nog wel met je naar de winkel. Als vrouw denk je dan gauw: 'Misschien ben ik toch dat A’tje'.

Maar zo zit het niet. Die kerel is gewoon ook niet de beroerdste en zal je best mogen maar meer moet je er niet achter zoeken.’

Ik vond het een interessante theorie.

Ik had het begrepen. Dacht ik. Maar de formule zou toch nog gecompliceerder worden.

‘Want’, zo vervolgde Anton met een wijze blik: ’Soms kan een A’tje toch ineens een B’tje worden. Een tegenvaller, te hoog ingeschat. Of de man heeft issues, dan verschuift het verstand ook dat A’tje naar B. Een man is een rationeel beest. Laten we eerlijk zijn. En soms kan een B’tje toch een A’tje blijken omdat men toch genoeg tijd heeft doorgebracht en het vertrouwder werd of dat het andere A’tje uit beeld gegaan is en je het daarom doorschuift. Of dat het B’tje na een tijdje toch interessanter is dan gedacht. Maar soms ook niet, want als dat B’tje teveel aandacht trekt van anderen dan wordt het toch een C’tje. Want wie zit daarop te wachten, op een vrouw die allemaal selfies de wereld in stuurt omdat ze zonodig aandacht wil van die mannen. Niemand toch? Hou op, schei uit.’

Het haar hing inmiddels in zijn schaar.

Hij vervolgde: ‘Dus stel nu, jij denkt - die gast- dat is echt een A. Maar ik ben blijkbaar een B voor hem. Dan verschuif die gast - hoe leuk je hem ook vindt en hoe geweldig hij ook verder is - ook naar een B, want een A die niet voor je wil gaan is helemaal geen A. Dat is een emotionele A maar rationeel zeker een B - of misschien zelfs wel een C.

Een A die niet voor je gaat is geen A. Dat kan niet, want dat hoort bij het pakket van A. En laat dat maar merken dan. Dan kan die zich die A verdienen. Tenzij je gewoon voor de fun alles zo wil houden en het wel goed vindt zo. Dan moet je dat lekker doen natuurlijk. Laat gaan, laat gaan.’

Hm. Het pakket van A. Even dacht ik aan mensen als zijnde de meest geschikte belbundel. Of Anton nu toch alleen haarverfraaier is of een ongeëmancipeerde engelbewaarder - ik weet het niet.

Zijn ABC is in ieder geval intrigerend. Gelukkig begint míjn naam met de letter erna: een D.

Dit was de kosmos van deze week, en ik hoop dat u op zijn minst één of twee keer uw wenkbrauwen opgetrokken heeft. Tot weer, tot kosmos.

D.D.