Vandaag is het de dag van de Vlaamse gemeenschap. De datum van de herinnering aan de slag bij Kortrijk, beter bekend als de Guldensporenslag. Deze vond plaats in 1302 tussen legers uit het gehele Vlaanderen en het leger van de koning van Frankrijk, Fhilip IV. Het was opmerkelijk dat een verzameling van voetvolk, piekeniers en boogschutters, ridders konden verslaan.
Het Vlaamse volk won het van de overheersende Franse adel.
In het Vlaamse bewustzijn heeft deze dag een bijzondere betekenis als zijnde een afzetting tegen de Franse overheersing.
In 1838 verscheen de, geromantiseerde, versie van deze slag door Hendrik Concience in zijn roman “De leeuw van Vlaanderen”. Dat was een steun in de rug voor de Vlaamstaligen.
Laten wij ons als Roermondenaren vandaag verbonden voelen met onze Vlaamstalige buren. Het was ook niet zomaar dat wij hier in 1830 in opstand kwamen tegen Holland. We werden toen met plezier en overtuiging Belgen. Internationale politiek maakte hier, notabene in Londen, een einde aan.
Ook nu mogen wij onze taalgenoten over de grens niet in de steek laten. Laten we hen, vanuit deze kant van de grens, een hart onder de riem steken in de nog steeds bestaande taalstrijd.
Het Limburgs, in beide Limburgen gesproken, kan hiertoe een middel zijn. Laten we niet meer spreken over Belgisch en Nederlands Limburg. Hooguit over West en Oost Limburg. De vlag en het volkslied verbinden ons al. Laten we dat voortzetten en niet alleen maar bij het Oud Limburgs Schuttersfeest. En… we hebben allebei toch al een gouverneur.
Tekst: Guus Rüsing.
