Meistal ware ’t herberge, broewerieije of winkels die eine eige naam hadde. Det waas dan döks te zeen aan eine gevelsjtein of ein bord aan de gevel. Soms heel plasties: Dink aan de “Gaper” bie dreugisterieje. Wo is dae gebleve? Remunj haet zeker ouch ein groot aantal van die name, det is truuk te vinje in de arsjieve.
Op de foto van eine wandj van de Mert zolle van links nao rechs de volgende name in aanmerking kinne komme: “De Sjnats”, “De Beurs” mer ouch de historiese name “De Wolfskeel” en “De vier Heemskinderen”.
Remunj zol sjtols op zien verleje es hanjelssjtad en Hanzesjtad motte zeen. Ederein sjreef det veer de binnesjtad motte promote en profielere.. Kinne veer die hoesname neet teruukbringe? Op ein uniform meneer: Ein houte balk mit dao op de lelie oet ’t waope van Remunj aan de gevel (Vriej van prekariorechte! ) mit dao onger ein waopensjild mit de naam of ein anger kleurriek teiken van ’t hoes? De lelie van Remunj waas bekind van ’t leudje aan de lakese sjtof en zellefs es brandjmerk veur misdadigers! Ich zit te dinke aan zoget wie de waereldberäömde pub signs in Ingelandj. Zoe kins-se dich es winkelsjtad ouch ongersjeije van de konfeksie koupsjteej, ein sfeer die meer oetsjtraolt es waat op internet tew vinje is. Teruuk nao de Middeleeuwe! Aangesjtraold mit twee sjienwerpers en weg mit dae sjtörende neon leechreklaam: Dae is in elke sjtad ’t zelfde.
Teks en foto: Guus Rüsing.
