Bij de behandeling van de ziekte van Parkinson wordt sinds kort op de poli neurologie van het Laurentius Ziekenhuis een speciaal horloge ingezet, de zogenaamde Parkinson’s Kinetigraph (PKG). Het is een instrument dat, gedragen om de pols, continu bewegingen bij een patiënt registreert. Met de inzet van de PKG kan patiëntgericht aanpassingen worden gedaan in de behandeling met medicijnen bij de ziekte van Parkinson.
Bij de ziekte van Parkinson sterven bepaalde zenuwcellen in de hersenen langzaam af, waardoor signalen minder goed worden doorgestuurd en de patiënt zich anders gaat bewegen en gedragen. Veelal worden medicijnen ingezet om dit te beïnvloeden. Het effect van medicijnen kan in de loop van de behandeling van Parkinson verschillen.
Ed Gonera, neuroloog:
“Soms ervaren patiënten geen effect meer na het innemen van medicijnen, of ze krijgen juist meer klachten , zoals onvoorspelbare stijfheid, overbeweeglijkheid of een toename van trillen. Deze klachten kunnen onverwacht optreden en de kwaliteit van leven wordt hierdoor fors aangetast. Het is dan belangrijk om gericht op de patiënt een aanpassing te doen in de dosis van de medicijnen. Omdat het voor de patiënt vaak moeilijk is om duidelijk te maken wanneer welke klachten optreden, is de PKG een goed hulpmiddel om de veranderingen in bewegingen gedurende de dag in kaart te brengen.”
De neuroloog bespreekt samen met de patiënt de mogelijke inzet van het horloge. Wanneer besloten is het horloge te gaan gebruiken, wordt door de parkinsonverpleegkundige uitleg gegeven en oefent zij samen met de patiënt in het gebruik van de PKG. De patiënt krijgt het horloge mee naar huis en draagt deze continu gedurende een week. De PKG brengt de bewegingen gedurende de dag in kaart. Tevens wordt bij elke patiënt de medicatie inname momenten in de PKG geprogrammeerd. Het horloge waarschuwt de patiënt dan middels een trilsignaal wanneer de medicatie ingenomen moet worden. Na een week stuurt de patiënt het horloge terug en worden de waarden op de poli neurologie uitgelezen en grafisch weergegeven. Hierdoor kan er bij elke patiënt worden nagegaan wanneer er ongewenste bewegingsstoornissen optreden en waardoor deze worden veroorzaakt.
Gonera:
“Samen met de patiënt en de partner bespreken de verpleegkundige en ik de resultaten en in overleg passen we zo nodig de medicatie aan. Ik merk dat de patiënt en de partner hierdoor meer inzicht krijgen in zijn of haar situatie en het effect van juiste medicatie inname. Dit draagt bij aan een vermindering van opnames in het ziekenhuis en ook de patiënt houdt zich beter aan de medicatievoorschriften.”
