Vriedig 26 junie. Kepel in ’t Zandj (2).
Sjtols baove alles oetsjtaekend sjteit ze dao: De Kepel in ’t Zandj. Op aangaeve van ’t sjtadsbesjtuur van Remunj waerde in 1418 in dees klein buurtsjap ein nuuj Kepel geboewd. Op 24 junie en 1 julie van det jaor verklaorde de burgemeisters, de sjepene en de raod van de sjtad en pesjtoor Matheus Peuten van de sjtadskirk van Remunj det zie ’t ins ware gewaore euver ’t volgende: ’t Sjtadsbesjtuur “moegen duen wijen onser Vrouwen Capelle van nuwes getijmmert buijten Zwartbruecker porten aen den Sande”. Twee konklusies zeen dan meugelik: “van nuwes” beteikent obbernuujts, dus dao sjting ouch al eerder get, waat presies weite veer nog neet. “Getijmmert” kint allein mer beteikene det ’t gebuke van hout waerde opgetrokke.
Wiejer waerde aafsjpraoke gemaak die alles mit geldj te make hadde. In de Kepel moogde op fees- en wirkdaag de Mes gelaeze waere op elke tied dae m’n wol. Maar op de veer Hoogfeeste (Kersmis, Paose, Pinkstere en dinkelik Hemelvaart) mos de Mes in de Kepel aafgeloupe zeen veur de Hoogmes in de Sjtadskirk zol beginne. Det vanwaege de kollekte. De pesjtoor van de Sjtadskirk sjloog de offers in geldj en nature van de Kepel aaf. Daoveur kreeg hae van de sjtad, betaald oet de rentes (laes wiejer), jaorliks op Paose (of binne veerteen daag nao Paose), ein bedrag van veer gooj overlandse Riense göljes. Eine sjone sent. Van sjeijing van kirk en sjtaot had me dudelik nog nooijts geheurd.
Oet die verklaoring van 1 juli 1418 is op te make det de boe nog neet gereid waas. ’t Volgende sjteit d’r: “men onss vrouwen Capelle, die van nuwes begont is te tijmmeren buijten Zwartbruecke porten aen den Zande, voirt optijmmeren mach”. ’t Zit ‘m in det “voirt”, me moogde dus doorgaon. ’t Geldj waat binnekump van de offers aan de Kapel geit besjteed waere aan ’t aafboewe van de Kepel, ’t sjtipendium veur de preester dae de Misse loos en aan ’t aafboewe(!) van de nuuj Krissjtoffelkirk in de sjtad. Ouch waerde hie de jaorlikse rente veur de pesjtoor van de sjtadskirk oet betaald. De sjtad kosde ’t dus oeteindelik nieks!
Mer de verwachde hoog opbringste laote mich ein veurzichtige derde konklusie trekke: Aafgezeen van ’t feit det d ‘r al veur 1418 get gesjtange mot höbbe, haet die plaats ouch toen al eine zekere naam en faam gehad. Ein saort bedevaartsoord avant la lettre? De te verwachte inkomste gaon wied baove die van ein willekeurig buurtkepelke oet.
Euver de herder, de pöt en ’t beeldje eine volgende keer.
(Mit dank aan ein teks van vrundj Prof. Dr. Peter Nissen).
Guus Rüsing
