Eigelik hit “D’n aje Kirkhaof” offesjeel “Begraafplaats Nabij Kapel in ’t Zand”. Det brink os eliek op ’t versjil tösse eine kirkhaof en ein begraafplaats. In vakkringe waerd aangehaje det eine kirkhaof rondjom of vlak bie ein kirk lik en det dao luuj oet die betreffende geluifsgemeinsjap waere begrave of biegezat. Ein begraafplaats guf plaats aan meerdere geluifsrichtinge. In os geval klop det ouch: Veer vinje hie ein katteliek, ein protestants, twee joedse en ein neutraal deil. Det letste waerd in ’t Remunjs “De verlaore kirkhaof” geneump. Men redeneerde det de zeel van degenige dette waatte dette hie in ongewiejde grondj begrave waerde veur eeuwig verlaore waas. Konklusie: De naam kirkhaof is dus eigelik neet good.
De gesjiedenis van dees begraafplaats geit teruuk toet ’t edik van keizer Jozef II van Oostenriek, Remunj heurde toen bie de Habsburgse Nederlande. De eerste begraving waas op twee mei 1785 van ’t maedje Hendrina, twee maondj aad, döchterke van Lambertus Workowaer (?) en Elisabeth Pustiens. Men had geliek ein probleem, ’t kattelieke deil waas nog neet ingezaegend. De pesjtoor, van de Steenwegh, had ein waal zeer pragmatiese oplossing. Hae deej ein hendje gewiejde grondj van de kirkhaof rondj de kattedraal in ’t kieske en zo waerde ’t geheel, simbolies, toch in gewiejde grondj begrave. Wo det presies waas is neet meer te achterhaole, de grave waerde toen nog neet genummerd. Vermoedelik mot dit in ’t noordwestelik gedeilte zeen gewaes..
De inzaegening van ’t kattelieke deil volgde toen op 30 mei door de bisjop van Remunj, Filips Damiaan Lodewijk, graaf von en zu Hoensbroeck.
Op ’t inj van 1857 kreeg Dr. Pierre Cuypers de opdrach de begraafplaats obbernuutjs in te richte. Hae had toen al de gedachte van de bisjoppekepel, die nog geboewd mos waere, ein sentraal punt te make. Hae maakde vakke mit pajer die zich kruutsde. In 1881, 1912 en 1946 waerde de begraafplaats oetgebreijd.
Teks: Guus Rüsing.
Foto’s: Arend Masius.
