Op de Kemp en Kitskensberg, wijken in Roermond, wordt een rommelroute gehouden op zondag 12 september.
De route begint om 10.00 uur en duurt tot 17.00 uur. Inschrijven kan tot 9 september, bij Wil Thoonsen (06-29062336), Paula Vranken(06-20080517)en Dennis op het Veld(06-27077474. De kosten voor deelname zijn 1 euro.
Verschillende mensen doen mee aan de rommelroute, zo ook Thera Meertens.
Meertens vertelt: ”De verkoop van (mijn)spullen ligt stil en omdat de meeste rommelmarkten voor mij een te hoog standgeld bedrag vragen, probeer ik het maar met de rommelroute. Ik heb vele leuke nieuwe spullen uit Ghana.
De opbrengst is voor mijn klein schooltje in Tamale”. Thera vertelt verder ”Ik ben rustig in de omgang, actief in sport en een doorzetter in alles wat ik doe. Mijn zorg-gen is groot, dus sta ik altijd klaar om te helpen. Ik was een microbiologisch analiste en ben nu sportinstructeur.
Mijn droom was altijd om in Afrika, in een ziekenhuis te werken. Maar het leven loopt altijd anders. Deze wens kon ik 35 jaar later in vervulling laten gaan. Mijn leven nam toen een drastische wending en ik wist dat het “nu of nooit” was. Ik ben toen vrijwilligerswerk gaan doen in Ghana, omdat dit de gemakkelijkste en snelste manier was om daar te kunnen werken”. ”Bij het verlaten van het vliegveld in Accra, voelde ik me meteen thuis en dit is altijd zo gebleven.
Je bent in zulk land natuurlijk een wandelende pinautomaat en je moet voorzichtig zijn met geld geven of projecten steunen.
Ik had eerder al meegewerkt aan projecten in Mali en Burkina Faso. Deze projecten werden door een grote Nederlandse organisatie geleid, welke een oproep had gedaan aan de Katholieke Vrouwen Organisatie. Kortom: wij vrouwen haalden geld op met van allerlei activiteiten en zorgden dat dit bij vrouwen in Mali of Burkina, kwam. Eigenlijk de voorloper van het microkrediet.Ik was een klein radertje in dit grote project, maar heb er veel uit geleerd. Zelf kon ik niet naar die landen gaan, want mijn kinderen waren te jong om lang alleen te blijven”.
”In 2015 heb ik een aardige man ontmoet , die een eigen NGO had: Action For Compassion Ghana. Zijn naam is Nana. Hij heeft een souveniers winkeltje tegenover “het” hotel van Cape Coast en van deze opbrengst probeert hij straatkinderen onderwijs te geven. Gewoon op het strand.
We kwamen in gesprek en het balletje ging rollen.
Ik had geld opgehaald voor een grote tent en lesmateriaal en hij ging aan de slag om 1 keer per week ( de rest van de week moeten de kids werken ) taal en rekenen te geven. Er waren natuurlijk altijd nieuwsgierige kinderen rondom de tent, vooral jonge meisjes. Meisjes die nauwelijks school hadden gehad en eigenlijk maar 1 ding konden: water en eten verkopen op de straat. Ze verdienden €1,00 per dag.
Toen heb ik Nana op het idee gebracht ( want dat doe ik het meest…..ideeën geven), om deze meisjes naailessen te geven en wel het naaien van draagzakken, tassen, schorten, pannenlappen…..dit kunnen ze aan de toeristen verkopen en zo in hun inkomsten voorzien”.
”Het toerisme is in Ghana in opkomst en laten we eerlijk zijn, je gaat niet sjouwen met grote onhandige dingen en de mooie Ghanese kleding staat een blanke niet ( en het past nooit). Maar, een klein leuk aandenken aan Ghana
en tegelijkertijd een goed doel steunen…dat werkt.
Ik heb dit project een aantal jaren gesteund en nu kunnen ze het alleen. Anthony, een bestuurslid van Action For Compassion Ghana, heb ik in 2017 en 2018 naar Nederland uitgenodigd om hier een maand vrijwilligerswerk te
doen bij Livar te Echt. Het is een student bouwkunde, die met het houden van varkens, zijn levensbehoeften onderhoudt. Hij wilde graag net zo’n dikke varkens hebben zoals wij dit hebben. Dankzij internet zien ze wat wij
hier hebben.
Dan help je toch gewoon zo iemand…. Tegenwoordig is hij afgestudeerd ( wilt wel nog een master doen) en heeft een eigen klein bouwbedrijf. De varkens heeft hij ook nog en ja, ze zijn dikker. Plus is hij in zijn dorp, in aanzien gestegen en geniet veel privileges….zoals dit altijd gaat”.
”In 2017 was ik aan het werk in het Tamale- West Hospital en maakte ik kennis met alweer een fijne, hardwerkende jonge man. Deze heeft mij naar zijn vriend Shaibu gebracht. Shaibu is een voormalig straatkind, die het geluk heeft gehad om hulp te krijgen van een weldoener. Hij is dus opgenomen geworden in een gezin, naar school gegaan en ICT geleerd.
Als dank ( aan God ) voor zijn voorspoed wilde hij een privé-school beginnen.
Hij had 1 leerkracht en 2 banken. 1 Bank geeft plaats voor 4 kinderen, maar in Ghana zetten ze er 6 op. Hij kon een klein oud vervallen schoolgebouwtje kopen, met een lapje grond erbij. Dit ligt midden in de stad tussen winkeltjes
en andere gebouwen in.
Ik heb veel met Shaibu gesproken. De school had nog geen naam en hij vroeg of hij mijn naam mocht gebruiken. Ik heb dit toegezegd, maar wel met de mededeling dat ik niet de eigenaar ben van die school, niet rijk ben, geen
NGO heb, en dus niks onderteken. Ik heb hem wel belooft dat ik mijn best zou doen om hem small-small te ondersteunen. Dat is wat ik nu doe”.
”Ik koop stoffen, tassen ( gemaakt door de meisjes van AFCG) en sieraden in Ghana en verkoop deze hier in Nederland en Duitsland op cultuur en nijverheid markten ( nu dus al 2 jaar niks ). Ik heb spinningsmarathons voor
kleine groepen mensen georganiseerd, cake gebakken ( ik ben een bakkersdochter) via facebook wat verkocht, oproepjes voor laptops op facebook gezet en dit jaar een GoFundMe project gedaan. Bovendien krijg ik ieder jaar een mooie donatie van De Goededoelen-winkel in Nederweert ( daar heb ik gewoond en was ik lid van de
vrouwenorganisatie). Op het moment ben ik samen met een arts bezig om toch een NGO te starten. Dat levert meer donaties op. Hoop ik, want mijn ervaring is dat mensen en bedrijven het eeuwige steunen een beetje zat zijn.
Ik vind het fijn om mensen te helpen. Te helpen om iets te starten, niet om
ze de rest van hun (mijn) leven van geld te voorzien. Ze kunnen dit perfect alleen, ze hebben alleen een kruiwagen nodig zegt Thera tot slot.
