In de kirke waerd vandaag “witte donderdig”, de insjtelling van ’t Heilig Sakkrement gevierd. In ’t Letiens hit dit de “dies cenae domini”, de daag van de aovendmaoltied van de heer.
De gebeurtenisse van dae daag waere besjreve in de veer kanonieke evangelies: Mattheüs 26:17-76, Marcus 14:12-72, Lucas 22:7-64, en Johannes 13:1-18:27.
Op deze daag zol kristus aan de apostele ’t “oze vader” höbbe geleerd.
In de Aoliesjtraat, taegeneuver ’t pelies van de bisjop, loog de Sakkrementskepel. Dees waerde op inisjatief van Mgr. Dr. G. Lemmens, toen bisjop, in 1956 opgerich oet dankbaarheid veur de behaje teruukkoms van de Remunjse bevolking nao de evekewasie in de tweede waereldoorlog. In 2005 is de kepel verplaats nao de Munsterskirk. Taege ein ziemoer is ter herinnering ein beeltenis van ’t lam gods gemaak door Tom Franssen aangebrach.
Witte donderdaag is meugelik zo geneumd omdet op deze daag de paarse kleur van de liturgie, vanwaege de vastetied, waerde vervange door wit. De kleur van ’t goje, ’t feestelijke plezeer en ’t heilige.
De Duitse benaming Gründonnerstag haet meugelik dezelfde verklaoring, toet in de 16de eeuw loge de liturgische kleure neet gans vas. Zekerheid is dao euver neet. D’r zeen nog meer teologise teorieje. In väöl Duitse sjreke is ’t gebroek op deze daag get greuns te aete, in Oosteriek beveurbeeld sjpinazie mit sjpegelei.
Guus Rüsing.
