‘t Is mesjien get oneerbiedig om de feitelikke sjtichters van de Munsterabdie, Gerard IV van Gelre en zien vrouw Margaretha van Braobantj zo te neume. Mer van de angere kantj höbbe zie d’r ouch zellef veur gekaoze om in Remunj begrave te waere, dan motte zie ouch mer taege häör Remunjse name kinne.
’t Munsterplein wie veer det noe kinne loog boete de beboewing van de sjtad die zich aan ’t ontwikkele waas. Meugelik sjting hiej waal al ein Mariakepelke. Same mit Richardis, de moder van oze Sjra, waerde dit terrein oetgekaoze om d’r ein abdie veur sistersiënserinne te sjtichte. Moder waerde dao de eerste abdis van.
Sjra en Greet ligke in de kirk begrave in ein praolgraaf mit häör beeltenisse in vol ornaat. En die beeltenisse binne lieke pront op ’t houte beeld waat sinds maert boete in de pandjhaof sjteit. Dit is gemaak door boumkunstenaer Roel van Wijlick, ’t Is van de Amerikaanse eik dae veurig jaor op dit plein gekap mos waere.
De teks die op de op de bank sjteit is, vertaald:
Wo ’t noe en ’t verleje
zich rake
kint eeuwige leefde
in zaachheid wakker waere
Teks en foto: Guus Rüsing
