Sjinderhannes:
Waat kan ’t sjoder gaeve,
es veer es man en vrouw,
aan dich beheurt mien laeve,
ich blief dich altied troew.
De pries veur dich gegaeve
is neet de meujte waert.
Mien hert, mien zeel, mie laeve,
veur dich de ganse aerd!
Ruivers en ruiverinne:
C’est l’amour, det’s de sjpil wo hie alles om dreijt,
C’est l’amour, zeen de wäörd die eineder versjteit.
C’est l’amour, blief besjtaon toet de waereld vergeit.
C’est l’amour, die Florenske en Hannes vereint.
Florenske:
Gelök is mich besjaore,
det ich dich höb es man,
ich haop nog heel väöl jaore,
det ich dich minne kan.
En komme soms de zorge,
en sjaduw om oos erf,
dan veul ich mich geborge,
in diene sjterke erm.
Ruivers en ruiverinne:
C’est l’amour, det’s de sjpil wo hie alles om drejt,
C’est l’amour, zeen de wäörd die eineder versjteit.
C’est l’amour, blief besjtaon toet de waereld vergeit.
C’est l’amour, die Florenske en Hannes vereint.
Dees teks is euverigens neet van Seipgens mer van Driek Rademaekers en is in 1950 d’r bie gemaak.
“t Döbbelbeeld van Florenske en de heks sjeit allewieles op de hook van de Bröksjtraot / Neersjtraot en is van de handj van Truus Coumans (1980).
